Tot 1933 woonde de Fam. Wieling hier. Mevrouw Wieling had een winkel.

In 1933 kochten Sikke en Atje de winkel van Dirk Elzinga. Het pand werd eerst verbouwd door Firma van der Wielen. Op 31 juli 1933 openen ze hun deuren.

Het openen van de winkel was gewaagd omdat het economische slechte tijden waren. Daarnaast waren er nog vier slagers, een noodslachting en de Veldema’s (slachtten ook kleinvee).

Doordat er weer een concurrent bijkwam werd de prijs van vlees met 10 cent verlaagd. Alles kwam uiteindelijk goed totdat Sikke in dienst moest. Samen met hun knecht Ruurd Bekema hebben ze het gered.

In de oorlogsjaren hebben ze een paar Duitse soldaten in huis gehad. In de hongerwinter zijn er ook nog evacuees in huis geweest, uit Diemen en Rotterdam.

In de oorlog was men als slagers één en werd er stiekem bij Tjitte Olivier geslacht voor Holwerters en andere inwoners. Zoon Thijs stond dan op de Ljouwterdyk op uitkijk naar Duitsers. Later werden de activiteiten verplaatst naar de slagerij van Roel Koopmans aan de Pôlewei.

In de oorlog werden veel huisslachtingen gedaan. Voor het stoken van warm water om de varkens te ontharen was hout nodig, wat er niet was. Pieter Peringa gooide stiekem wat hout bij het Keechje neer, dit hout moest gebruikt worden voor de walbeschoeiing bij de zeedijk. De familie Pes uit Panderen zaagde van dit hout brandhout.

Er werd zelf geslacht en dit bracht veel werk met zich mee. Soms werd er zaterdagavond nog geslacht en op maandag de rest. Dinsdag werd alles uitgesneden en werd alles opgehaald door de eigenaren in emmers en tobben om in te wecken. Dan werd er worst en stukken zijde spek gemaakt.

Ook werd er bij particulieren met een grote kelder zijden spek gezout. En bij boer Okkinga op Elba werd er ook nog gerookt. Hij had een rookhok waar wel 25 stukken zijde spek in konden. Jan Paulus Bandsma bracht en haalde ze dan met paard en wagen.

De kinderen moesten vaak helpen in de slagerij voor schooltijd (begon echter al om half acht). Atje was vaak weg om bestellingen te halen en te brengen. Ze vond dit ook wel mooi werk ondanks dat het wel zwaar werk was.

De laatste jaren ging alles moeizamer en Atje zag ernaar uit om te stoppen. Op 31 augustus 1967 werd de deur van de slagerij gesloten.